... a tak często w dzisiejszym świecie się o tym zapomina sprowadzając jego sens do brzmienia. Z cyklu "Jak żyć, by podobać się Bogu" na kanwie KKK 2156-2159 Drugie przykazanie... Było już o jego sensie – ochronie przed szarganiem tego, co święte, przed wikłaniem Boga w brudne ludzkie sprawy, było o konkretnych grzechach przeciwko temu przykazanie. W tym miejscu warto chyba jeszcze parę słów poświęcić – za radą autorów Katechizmu – kwestii chrześcijańskiego imienia. Słabo dziś rozumianej. O co chodzi? Nie dla brzmienia Imię nie jest pustym dźwiękiem. Zazwyczaj coś znaczy, niesie ze sobą jakąś treść. Ot, imię Dominika. Z łaciny to „Pańska”, w sensie „należąca do Pana”. Agnieszka – też z łaciny – to „Barankowa”, należąca do Jezusa, Baranka Bożego, Katarzyna to z greckiego „Czysta” a Zofia to „Mądrość”. Paweł – Paulos, to z greki „Krótki”, Michał – z hebrajskiego „Któż jak Bóg”, Bogdan czy Bogumił – znaczenie widać bez odniesień do obcych języków. Każde imię coś znaczy. Wybierając imię dla dziecka warto nie kierować się jedynie tym, jak brzmi, na ile będzie oryginalne albo jaka panuje moda, ale zwrócić też uwagę na treść, jaką ze sobą niesie. Może można i nazwać dziecko Urszula (czyli „Niedźwiedziczka”), ale nie bez powodu nie nosimy imion „Łajza”, „Palant”, „Akordeon” „Kaloryfer” czy „Słodziutka”, choć brzmiałyby całkiem nieźle. Po drugie i chyba jeszcze ważniejsze: warto pamiętać, że wybierając imię, człowiek wybiera też patrona. „Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (2156). To szczególnie chyba ważne, gdy chodzi o wybór imienia przy bierzmowaniu. I tak się go na co dzień nie używa, więc nie ma sensu zastawiać się jak będzie brzmiało. Ważniejszy jest patron. Niekoniecznie by tylko „zapewniał wstawiennictwo u Boga”, ale przede wszystkim „by był wzorem miłości”. Dlatego w Katechizmie znalazło się zalecenie „Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu” (KKK 2156). Powinno wyrażać albo jakąś „tajemnicę czy cnotę chrześcijańską” (wspomniana już Zofia, czy używane jako imiona u naszych wschodnich sąsiadów Wiara Nadzieja i Miłość) albo być właśnie wyborem patrona. Nie dla Azorów, Burków, Fafików i Pimpusiów Smutną częścią współczesności jest nie tylko bezmyślny wybór imienia dla dziecka, ale także używanie chrześcijańskich imion dla domowych zwierząt – psów, kotów czy chomików. Smutną i w sumie będącą też szarganiem świętości. Bo imię człowieka jest święte. Będąc ikoną osoby, „domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi” (KKK 2158) Niczego nie ujmując godności domowych zwierząt jako Bożych stworzeń, często przyjaznych miłych i sympatycznych, nie powinniśmy ich nazywać imionami świętych. Każdy chrześcijanin ochrzczony jest „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, często rozpoczyna też i kończy dzień znakiem krzyża „w imię (tegoż) Ojca, i Syna i Ducha Świętego”. W imię Boga, to znaczy przyzywając Jego bliskości, deklarując, że chce poważnie traktować Jego wybranie, Jego powołanie oraz stawiane przez Niego wymagania. Ale trzeba też pamiętać, że każdego z nas „po imieniu” zna Bóg i „każdego po imieniu” wzywa (KKK 2168). Po imieniu, czyli znając nas i całą naszą istotę. Trochę tak jak w moim środowisku wystarczyło powiedzieć „Marian” i choć Marianów całe multum, już wiadomo było o kogo chodzi i co do za człowiek. Dlatego - powtórzmy - imię chrześcijańskie „domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi”. I nie powinno być używane dla zwierząt. Bo to szarganie świętości. Chodzi zresztą także o świętość tego, co czeka nas przyszłości. Oddajmy głos autorom Katechizmu: „Otrzymane imię pozostaje na zawsze. W Królestwie niebieskim zajaśnieje w pełnym blasku tajemniczy i niepowtarzalny charakter każdej osoby naznaczonej Bożym imieniem. «Zwycięzcy dam... biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje» (Ap 2, 17). A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach» (Ap 14, 1)”. No i tyle o drugim przykazaniu. Za pięć dni już o trzecim. Teraz jeszcze tylko, na następnej stronie, wykorzystane przy pisaniu tekstu punkty Katechizmu Kościoła Katolickiego wraz z punktami podsumowującymi nauczanie Kościoła odnośnie do drugiego przykazania.
Mówisz, jak masz na imię. A czy Bóg ma imię? Wiele religii uczy, że ma na imię po prostu „Bóg” albo „Pan”. Ale to nie imiona, tylko tytuły, takie jak „król” czy „prezydent”. Bóg powiedział, że ma na imię Jehowa. W Psalmie 83:18 czytamy: „Niech ludzie wiedzą, że Ty, który masz na imię Jehowa, sam jesteś Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy (wydanie do rozpowszechniania) — 2019 wp19 nr 1 ss. 4-5 Kiedy chcesz się z kimś zapoznać, prawdopodobnie najpierw pytasz go o imię. A gdybyś zapytał o to Boga, co by ci odpowiedział? „Ja jestem Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8) Czy słyszysz to imię po raz pierwszy? Możliwe, że tak, bo wielu tłumaczy Biblii używa go rzadko albo nie robi tego wcale. Często zastępują je tytułem „Pan”. Jednak w starożytnych manuskryptach biblijnych imię Boże występuje jakieś 7000 razy. Składa się z czterech hebrajskich spółgłosek (JHWH) i w języku polskim od stuleci jest znane w formie „Jehowa”. Imię Boże pojawia się w hebrajskich manuskryptach i w wielu przekładach Zwój z Księgą Psalmów znaleziony nad Morzem Martwym, I wiek HEBRAJSKI Przekład Tyndale’a, rok 1530, ANGIELSKI Przekład Reiny-Valery, rok 1602, HISZPAŃSKI Union Version, rok 1919, CHIŃSKI DLACZEGO IMIĘ BOŻE MA ZNACZENIE To imię ma znaczenie dla samego Boga. Nikt nie nadał Bogu tego imienia — wybrał je sobie sam. Powiedział: „To jest moje imię na zawsze — będą je pamiętać wszystkie pokolenia” (Wyjścia 3:15). W Biblii imię Boga pojawia się częściej niż którykolwiek z Jego tytułów, takich jak Wszechmocny, Ojciec, Pan czy Bóg. Pojawia się też częściej niż jakiekolwiek inne imię, na przykład Abraham, Mojżesz, Dawid czy Jezus. Co więcej, Jehowa chce, żeby ludzie znali Jego imię. Biblia mówi: „Niech ludzie wiedzą, że Ty, który masz na imię Jehowa, sam jesteś Najwyższy nad całą ziemią” (Psalm 83:18). To imię ma znaczenie dla Jezusa. W modlitwie „Ojcze nasz”, nazywanej też Modlitwą Pańską, Jezus uczył ludzi, żeby prosili Boga: „Niech będzie uświęcone Twoje imię” (Mateusza 6:9). Sam Jezus modlił się: „Ojcze, otocz chwałą swoje imię” (Jana 12:28). Dla Jezusa uświęcanie imienia Bożego było najważniejszą rzeczą w życiu. Dlatego mógł powiedzieć w modlitwie: „Dałem im poznać Twoje imię i dalej będę to robił” (Jana 17:26). To imię ma znaczenie dla tych, którzy znają Boga. Słudzy Jehowy w przeszłości rozumieli, że z imieniem Bożym ściśle wiąże się ich ochrona i wybawienie. Księga Przysłów 18:10 mówi: „Imię Jehowy to potężna wieża. Prawy do niej wbiega i zaznaje ochrony”. A w Księdze Joela 2:32 czytamy: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony”. Z Biblii wynika, że imię Boga wyróżnia tych, którzy Mu służą: „Każdy lud będzie chodzić w imieniu swojego boga, my natomiast będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po wieczne czasy, już na zawsze” (Micheasza 4:5; Dzieje 15:14). CO TO IMIĘ MÓWI O BOGU To imię wyróżnia Boga. Wielu uczonych uważa, że imię Jehowa oznacza „On powoduje, że się staje”. Jehowa pomógł zrozumieć znaczenie swojego imienia, kiedy powiedział do Mojżesza: „Stanę się, kim zechcę się stać” (Wyjścia 3:14). Tak więc imię Boga oznacza coś więcej niż tylko to, że jest On Stwórcą wszystkiego. Oznacza też, że sam Bóg i Jego dzieła stwórcze mogą się stać tym, czym trzeba, żeby zrealizował On wszystko, co postanowi. Tytuły Boga opisują Jego pozycję i władzę, ale tylko Jego imię, Jehowa, wyraża to, kim On jest i kim może się stać. To imię wyjawia, że Bóg się nami interesuje. Znaczenie imienia Boga wskazuje, że jest On przywiązany do swoich dzieł stwórczych, w tym również do nas. Poza tym Bóg powiedział, jak ma na imię, bo chce, żebyśmy Go znali. Tak naprawdę zrobił to z własnej inicjatywy — nawet nie musieliśmy Go o to pytać. Bez wątpienia Bóg chce, żebyśmy traktowali Go nie jako tajemnicze bóstwo, ale jako realną Osobę, która może się stać dla nas kimś bliskim (Psalm 73:28). Używanie imienia Boga pokazuje, że jest On dla nas ważny. Jeśli chcesz się z kimś zaprzyjaźnić, to możesz go poprosić, żeby mówił ci po imieniu. Jak byś się czuł, gdyby ta osoba uparcie nie chciała tego robić? Z czasem pewnie zacząłbyś się zastanawiać, czy naprawdę chce być twoim przyjacielem. Podobnie jest z Bogiem. Jehowa powiedział nam, jak ma na imię, i zachęca, żebyśmy go używali. Kiedy to robimy, pokazujemy Mu, że chcemy być Jego przyjaciółmi. On zwraca uwagę nawet na tych, którzy „rozmyślają o Jego imieniu [„cenią Jego imię”, przypis]” (Malachiasza 3:16). Poznanie imienia Boga to pierwszy krok, żeby się do Niego zbliżyć. Ale nie możemy się na tym zatrzymać. Musimy też poznać osobowość Tego, który nosi to imię — dowiedzieć się, jaki On jest. JAK BÓG MA NA IMIĘ? Bóg ma na imię Jehowa. To imię wyróżnia Boga jako Tego, który może zrealizować wszystko, co postanowiPrecyzyjnie należy mówić, że Bóg jest Bytem osobowym, czyli mającym osobowość. Osobowość oznacza wyposażenie w rozumność i wolę, które istnieją w Bogu w najwyższym, transcendentnym (przewyższającym wszystko) i absolutnym (niezależnym od wszystkich innych bytów) stopniu. W innym aspekcie mówimy, że Bóg jest jednościąBóg ma jedno imię. W języku hebrajskim jest ono zapisywane literami יהוה, a w języku polskim zwykle oddawane słowem „Jehowa” *. Bóg oznajmił przez proroka Izajasza: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8). W starożytnych manuskryptach biblijnych pojawia się ono jakieś 7000 razy — o wiele częściej niż którekolwiek z określeń użytych w odniesieniu do Boga czy imię jakiejkolwiek innej osoby *. Czy Jehowa ma jeszcze inne imiona? Chociaż w Biblii podano tylko jedno imię Boga, w Księdze tej użyto w odniesieniu do Niego wielu tytułów i określeń. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich wraz z wyjaśnieniem, jak wskazują na różne aspekty natury i osobowości Jehowy. Tytuł Werset Znaczenie Alfa i Omega Objawienie 1:8; 21:6; 22:13 „Pierwszy i ostatni” oraz „początek i koniec”, co oznacza, że przed Jehową nie było ani po Nim nie będzie żadnego wszechmocnego Boga (Izajasza 43:10). Alfa i omega to pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu. Allah (brak) Słowo to pochodzi z języka arabskiego i nie jest imieniem, lecz tytułem — znaczy ono „Bóg”. Dlatego w przekładach Biblii na arabski, a także inne języki, słowa „Allah” używa się jako odpowiednika słowa „Bóg”. Bóg Rodzaju 1:1 Przedmiot wielbienia; „silny”. Hebrajskie słowo ʼElohím to forma liczby mnogiej, która służy do uwydatnienia majestatu, godności i dostojeństwa. Bóg bogów Powtórzonego Prawa 10:17 Najwyższy Bóg, w przeciwieństwie do „bezwartościowych bogów”, którym niektórzy oddają cześć (Izajasza 2:8). Garncarz Izajasza 64:8 Podobnie jak garncarz ma władzę nad gliną, Bóg sprawuje władzę nad poszczególnymi osobami i całymi narodami (Rzymian 9:20, 21). Istniejący od Dni Pradawnych Daniela 7:9, 13, 22 Nie miał początku. Istniał przez cały czas, jeszcze przed pojawieniem się czegokolwiek lub kogokolwiek innego (Psalm 90:2). „Jestem, który jestem” Wyjścia 3:14 (Biblia Tysiąclecia) Okazuje się On wszystkim, co jest niezbędne, by Jego zamierzenie mogło się urzeczywistnić. Wyrażenie to jest również tłumaczone na: „Stanę się, kimkolwiek zechcę” lub „Stanę się, kim zechcę się stać” (The Emphasised Bible; NWT, 2013). Opis ten pomaga wyjaśnić znaczenie imienia Boga — Jehowa — które znajdujemy w następnym wersecie (Wyjścia 3:15). Król Wieczności Objawienie 15:3 Jego panowanie nie ma początku ani końca. Najświętszy Przysłów 9:10 Przewyższa świętością (czyli czystością moralną) wszystkie inne istoty. Najwyższy Psalm 47:2; Daniela 7:18, 27 Nikt nie dorównuje Mu pozycją; najwyższy władca. Ojciec Mateusza 6:9 Dawca życia. Pan Psalm 135:5 Pan lub właściciel; hebrajskie ʼAdòn oraz ʼAdoním. Pan Zastępów Izajasza 1:9; Rzymian 9:29 (Biblia Tysiąclecia) Wódz niezliczonych wojsk anielskich. Tytuł ten może być też oddany słowami „Jehowa Zastępów” (Rzymian 9:29). Pasterz Psalm 23:1 Troszczy się o swoich czcicieli. Skała Psalm 18:2, 46 Bezpieczne schronienie i źródło wybawienia. Stwórca Izajasza 40:28 Powołał wszystko do istnienia. Szczęśliwy Bóg 1 Tymoteusza 1:11 Charakteryzuje Go radość i szczęście (Psalm 104:31). Ten, który wysłuchuje modlitwę Psalm 65:2 Osobiście wysłuchuje wszystkich modlitw kierowanych do Niego z wiarą. Wspaniały Nauczyciel Izajasza 30:20, 21 Udziela pouczeń i wskazówek, z których odnosimy korzyści (Izajasza 48:17, 18). Wspaniały Twórca Psalm 149:2 Powołał wszystko do istnienia (Objawienie 4:11). Wszechmocny Rodzaju 17:1 Dysponuje mocą, której nikt ani nic nie może się oprzeć. Hebrajskie wyrażenie ʼEl Szaddáj, czyli „Bóg Wszechmocny”, pojawia się w Biblii siedem razy. Wszechwładny Pan Rodzaju 15:2 Ma najwyższą władzę; po hebrajsku ʼAdonáj. Wybawca Izajasza 45:21 Ratuje przed niebezpieczeństwem czy zagładą. Wykupiciel Izajasza 41:14 Wybawia albo odkupuje ludzkość z niewoli grzechu i śmierci, dając jako okup Jezusa Chrystusa (Jana 3:16). Zazdrosny Wyjścia 34:14 Wymaga, żeby cześć oddawano wyłącznie Jemu. Określenie to tłumaczy się także na „Bóg nietolerujący rywali” oraz „wymaga wyłącznego oddania” (NWT, 2013, przypis). Nazwy miejsc w Pismach Hebrajskich Nazwy niektórych miejsc wspomnianych w Biblii zawierają imię Boże. Nie są to jednak inne warianty tego imienia. Nazwa Werset Znaczenie Jehowa-Jireh Rodzaju 22:13, 14 „Jehowa zapewni” albo „Jehowa zaopatrzy”. Jehowa-Nissi Wyjścia 17:15 „Jehowa jest moim słupem sygnałowym” albo „moją chorągwią” (Edycja Świętego Pawła). Kiedy Jego słudzy potrzebują pomocy i ochrony, mogą się wokół Niego zebrać (Wyjścia 17:13-16). Jehowa-Szalom Sędziów 6:23, 24 „Jehowa jest pokojem”. Jehowa-Szamma Ezechiela 48:35 (American Standard Version, przypis) „Jest tam Jehowa”. Dlaczego należy znać imię Boże i go używać Skoro Bóg zadbał, żeby Jego imię pojawiło się w Biblii tysiące razy, musi uznawać je za ważne (Malachiasza 1:11). Jak ważne jest to imię, wielokrotnie podkreślał Syn Boży, Jezus. Na przykład modlił się do Jehowy słowami: „Niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9; Jana 17:6). Człowiek, który poznaje imię Jehowy i zaczyna się nim posługiwać, robi pierwszy krok, żeby się z Nim zaprzyjaźnić (Psalm 9:10; Malachiasza 3:16). Na kimś takim może spełnić się następująca obietnica Boga: „Ponieważ mnie pokochał, więc i ja go ocalę. Ochronię go, gdyż poznał moje imię” (Psalm 91:14). W Biblii przyznano, że „są tacy, których zwą ‚bogami’, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu ‚bogów’ i wielu ‚panów’” (1 Koryntian 8:5, 6). Ale w Księdze tej wyraźnie zidentyfikowano jedynego prawdziwego Boga, podając Jego imię — Jehowa (Psalm 83:18).
Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:26 Objawił kilka, wszystkie według mnie odnoszą się do Jezusa:JHWHAlfa i OmegaJestem, który JestemJezusJaJestemPan ZastępówNazywany przez Izraelitów - Bóg IzraelaJeśli chodzi o Boga Ojca to Jezus objawił nam imię Ojciec Xixiks odpowiedział(a) o 21:49 Byłam ostatnio u niego na herbacie. Jahwe. EKSPERTpiotrżar odpowiedział(a) o 14:41 Jehowa „Oto, co masz powiedzieć do synów Izraela: ‚Jehowa, Bóg waszych praojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was’. To jest moje imię po czas niezmierzony i ono mnie upamiętnia na pokolenie za pokoleniem. " (Wyjścia 3:15). EKSPERTRobson1111 odpowiedział(a) o 20:08 Jehowa to najczęściej spotykana, najbardziej rozpowszechniona forma imienia Boga. Niektórzy wolą Jahwe, ale przesłanek, że tak jest lepiej nie ma. Po hebrajsku zapisywano je JHWH i dodawano w czytaniu samogłoski. Dziś nikt na 100% nie wie jakie. Niemniej nikt też na 100% nie wie jak wymawiano imię Syna Bożego, co jak widać po niektórych nie przeszkadza im to pisać "Jezus". Natomiast imię stwórcy piszą tylko JHWH. Brak konsekwencji. Jęsli jednak weźmiemy prowdopodobne brzmienie imienia Syna Bożego, to na powinno się wymawiać Jehoszua. Brzmi znajomo? Owszem, bo to imię oznacza „Jehowa jest wybawieniem”. Zatem panowie "chrześcijanie" okazują się hipokrytami. Bóg nie chciał żeby ludzi znali jego prawdziwe imię, Biblia podaje kilka przykładów zwracania się do Boga. JHWH, tertagram, który tak naprawdę w dzisiejszych czasach nikt nie wie jak należy poprawnie wymawiać. Są dwie popularne wersję sposobu czytania tych znaków, jedna to Jahwe, druga to proponowana przez ŚJ - Jehowa. Natomiast wielu ludzi, w tym ja, uważam, że jeżeli nie wiem jak coś wymówić z należnym szacunkiem to wolę nie wymawiać w ogóle niż popełniać błąd który byłby brakiem szacunku dla imienia Boga. Samo znaczenie tego tetragramu sprowadza się do określenia czasu przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, stąd tłumaczenia oscylujące wokół sensu "Jestem" "Będę" itp. Można o tym poczytać w różnej literaturze, temat dość ciekawy. Inne określenia Boga w Piśmie to "Alfa i Omega" "Początek i Koniec", "Wielki Pan" czy po prostu "Bóg". W starym testamencie i tradycji żydowskiej pojawia się też określenie "Bóg Abrahama Izaaka i Jakuba". Nowy Testament natomiast przedstawia imię Syna Bożego - Jezus (Joszua, Jehoszua, Jeszu - wg różnych tłumaczeń). Znaczenie tego imienia wywodzi się od wcześniej wspomnianego tetragramu, a znaczy JHWH jest zbawieniem (celowo nie tłumaczę JHWH - dlaczego, wspomniałem wcześniej). Natomiast określenie Chrystus nie jest imieniem wbrew ogólnie pojętej opinii a tytułem i znaczy "namaszczony czy też pomazaniec" i jest to grecka wersja hebrajskiego słowa Mesjasz. W ewangelii Jana Bóg nazywany jest także Słowem. Uważasz, że ktoś się myli? lub