Uszkodzenia słuchu, zwłaszcza znaczne (60-90 dB ubytku słuchu) oraz głębokie (powyżej 90 dB ubytku słuchu), mają istotny wpływ na dalszy rozwój dziecka. W przypadku rozwijania kompetencji językowych, bez wątpienia trudności pojawią się w użytkowaniu języka fonicznego. W większości przypadków można temu zapobiec wspomagając pacjenta tzn. zakładając specjalny aparat
Jestem niedźwiedziem! Dziś będzie krótko, mniej tekstu, więcej grafik. Ten sposób przekazywania przeze mnie wiedzy też lubicie, więc zapraszam 🙂 Zaczynajmy 🙂 Pozycja niedźwiadka to bardzo spektakularna poza, którą przyjmuje maluszek. Niektórych rodziców potrafi zaniepokoić. Obawiają się, że dziecko może zrobić sobie krzywdę tymi dziwnymi wygibasami. Nic bardziej zgubnego. To jak najbardziej fizjologiczna pozycja, spodziewana w rozwoju malucha. Kiedy możemy się jej spodziewać, po co jest ta pozycja oraz co z niej może dalej wykombinować maluszek o tym dziś. Gorąco zapraszam ? Jak wygląda pozycja niedźwiadka? 1. Wersja podstawowa. Spójrz na zdjęcie niżej. Fajne, prawda? Stopy i dłonie oparte o podłoże, miednica w górze, bo już potrafi unieść ją przeciwko grawitacji i heja! (źródło: World of Moms) 2. Wersja hard level – niedźwiedź na głowie. (źródło: W tym przypadku stres rodzica potrafi sięgnąć zenitu. Ok, miejmy maluszka na oku, ale bez paniki. Ot wymyślił sobie, że oprócz opierania się na stopach i dłoniach można oprzeć się na głowie. Taki tam dodatkowy punkt stabilizacji, nic więcej. 3. Chodzący niedźwiedź. Moja mama skomentowała to „do biegu, gotowi, start” i faktycznie trochę wygląda jakby maluch ustawał się w blokach startowych. Chodzenie w pozycji niedźwiadka to umiejętność starszych dzieci. Literatura mówi tu o 9-10 miesiącu życia. 4. Niedźwiedź pompka. (źródło: …albo niedźwiedź deska. Całkowicie wyprostowane kolanka, stopy mogą albo i nie być zadarte paluszkami o podłoże i prawdziwy crossfiter, prawda? 🙂 Po co jest pozycja niedźwiadka? Po to, żeby przygotować swoje ciało do kolejnych aktywności ruchowych. Spójrz na grafikę niżej. Wszystko powinno być jasne ? Kiedy dziecko przyjmuje pozycję niedźwiadka? Pozycję tę maluszki zwykle przyjmują w okolicy 8 miesiąca życia. Przyjmują ją i utrzymują przez chwilę, ponieważ jeszcze nie wiedzą co więcej można z niej wyczarować. Jedną z prób kombinowania jest również „stawanie” na głowie, które pokazałam Wam wcześniej oraz pochylanie głowy i zerkanie w kierunku pępka. Z pozycji niedźwiadka dziecko może przyjąć pozycję czworaczą, jeśli zegnie kolana oraz wyprostuje łokcie i z powrotem. Może również zwyczajnie położyć się na brzuchu. Starsze dzieciaki, tj. 9-10 miesięczne potrafią chodzić w pozycji niedźwiadka. Jest to przejściowy sposób lokomocji, bo niebawem przed nim czworakownie i tutaj zacznie się prawdziwy szał ? Dzieciaki jeszcze starsze tj. 14-15 miesięczne potrafią wstać z pozycji niedźwiadka, co jest już bardzo trudną sztuką. Wymaga to bardzo dobrej stabilizacji centralnej, umiejętności obciążania pięt, przenoszenia ciężaru ciała w tył, aktywnego wyprostu bioder. Na to ma jeszcze bardzo dużo czasu. HejHo! Nie chcesz przegapić nowych artykułów na blogu? Kliknij TUTAJ i sprawdź szczegóły. Dzięki temu będziesz na bieżąco z każdą nową treścią na blogu.
Obawiają się, że dziecko może zrobić sobie krzywdę tymi dziwnymi wygibasami. Nic bardziej zgubnego. To jak najbardziej fizjologiczna pozycja, spodziewana w rozwoju malucha. Kiedy możemy się jej spodziewać, po co jest ta pozycja oraz co z niej może dalej wykombinować maluszek o tym dziś. Temat: „Sen niedźwiadka”Cele:1. Cele ogólne:• rozwijanie oraz kształtowanie twórczej aktywności dzieci• kształtowanie zdolności wizualizacji• rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat2. Cele operacyjne:Uczeńo interesuje się przyrodą, chętnie dzieli się z innymi swoimi wiadomościami i obserwacjami,o wypowiada się zdaniami na temat symptomów i uroków jesienio rozpoznaje i nazywa charakterystyczne jesienne zwierzęta oraz zjawiskao poznaje specyfikę życia niedźwiedziao aktywnie uczestniczy w zabawach kinezjologicznycho zgodnie współpracuje w grupie,o rozwija i kształtuje zdolności manualneo odpręża się, relaksuje i wyciszao koncentrujeo pobudza wyobraźnięo usprawnia ogólną koordynację wzroku, słuchu, ruchuo integruje umysł i ciałoo uczy się wchodzić w role oraz kształtuje zdolności wizualizacjiMetody pracy:pogadanka, metoda wpływy sytuacyjnego, zadaniowa, pokazowa, wizualizacja, ruchowa, twórcza, odtwórcza. Formy pracy:- zbiorowa- indywidualnaMateriały:Płyta CD z muzyką relaksacyjną i odgłosami zwierząt, magnetofon/komputer, arkusze papieru, kubeczki z wodą, farby, miski, papierowe ręczniki, pojemniczki na farbę, zajęć:1. Powitanie dzieci i przedstawienie tematu zajęć2. Uroki jesieni –• Uczniowie na prośbę wychowawcy sami wskazują symptomy i uroki jesieni: pogoda, rośliny, ptaki, zwierzęta.• Przygotowania do zimy – uroki jesieni: Rozpoznawanie obrazkówNauczyciel przedstawia dzieciom informacje obrazujące uroki jesieni oraz materiały ukazujące najcharakterystyczniejsze zwierzęta obserwowane jesienią• Życie przedstawia dzieciom informacje ukazujące charakterystykę i specyfikę życia niedźwiedzia. Pokazuje kolorowe ilustracje, zachęca do wypowiadania się na temat prezentowanych informacji. Prezentuje też dźwięki wydawane przez Zabawy ruchowe z elementami kinezjologii (do muzyki relaksacyjnej – np. dołączonej do pierwszego slajdu z prezentacji Sen niedźwiadka)• jesienny spacer• zabawa z liśćmi• niedźwiadek: porykuje, rozciąga się, ociera o drzewa, wspina• ćwiczenia oddechowe – przygotowanie do medytacji• od stóp do głów• inne oddychanie4. Fantazja sterowana – „Sen niedźwiadka” – bajka relaksacyjna (prezentacja z muzyką z Misie piją wodę – po zajęciach z kinezjologii dzieci piją wodę z kubeczków i zajmują miejsca przy Wykonanie twórczej pracy plastycznej do fantazji sterowanej „Sen niedźwiadka”.7. Rozmowa w kręgu o Podsumowanie :Rundka kończąca: „Najbardziej podobało mi się...” , słodki 1 - Przykładowy tekst do zabaw Przykładowy tekst do zabaw ruchowych z elementami kinezjologiiJesienny spacer:Wyobraź sobie, że jest przepiękny jesienny dzień. • Maszerujemy swobodnie oddychając• Wyciągamy ręce, • przeciągamy się• nabieramy powietrze• wydychając robimy skłony – opuszczając otwarte wyciągnięte dłonieZabawa z liśćmi• Szuranie• RzucanieZnów spacer, z oddychaniemSkłon – i tak zostajemy w pełnym skłonie opierając ręce na podłodze/ziemi, dotykając mchu - stając się magicznie niedźwiadkami na 4 Powolne chodzenie• Porykiwanie,• Przeciąganie• Opieranie się o ścianę• Wchodzenie po miód na drzewoĆwiczenia oddechowe – przygotowanie do medytacji. a. Wyobraźcie sobie, że odpoczywacie w lesie, tak jak troszkę zmęczone misie. Czujecie zapach miodu. Wciągamy ten zapach przez nos, bez otwierania ust. Zatrzymujemy ten zapach w brzuszkach. I wypuszczamy powietrze przez Teraz leżymy ( wyobrażając sobie leżenie na mchu), słuchamy muzyki relaksacyjnej – „Zachód słońca” Od stóp do główA teraz proszę połóż się jeszcze raz i znów stań się dzieckiem....Połóż się na plecach, rozluźnij całe ciało, spokojnie oddychaj. Wsłuchaj się w swój na głowie lewą rękę ...Weź wdech i wydychając powietrze przesuń głowę w lewą stronę . Poleż tak chwilę, teraz wróć do wcześniejszej pozycji i tym razem weź wdech i połóż prawą rękę na głowie i wydychając powietrze przesuń głowę w prawą każdym ruchu obserwuj jak daleko sięgasz.... Teraz ćwicząc dociskaj piętami oddychanieTeraz zamknij oczy. Odpręż się, oddychaj spokojnie...Pomyśl, że z każdym wdechem odżywiasz, wzmacniasz swoje ciało i mózg,a z każdym wydechem pozbywasz się tego co jest Ci już głośno wsłuchaj się w swój oddech...Wyobraź sobie, że teraz oddychają Twoje dłonie, stopy, nogi, ręce, całe ramiona, serce...Poczuj jak krew dostarcza tlen do każdego zakątka ciała..Leżąc przenieś się w wyobraźni w świat, który zaraz Ci przedstawię....(przejście do bajki relaksacyjnej >> Sen niedźwiadka.) Opracowała Magdalena Słowiknauczyciel SP 25 z Oddziałami Integracyjnymiim. H. Ch. Andersena w OlsztynieWcześniej, w 7. miesiącu życia, wykonuje się u dziecka test, który polega na biernym posadzeniu Malucha i obserwacji, jak radzi on sobie w tej pozycji. Oczekujemy, że siedmiomiesięczne dziecko przez krótką chwilę będzie w stanie ją utrzymać. Jeśli taka umiejętność nie występuje, powinna zapalić się u nas pomarańczowa lampka.Dostarczamy na terenie całej Europy Więcej informacji Deutschland Österreich France Italia Nederland Belgique España Magyarország România България Hrvatska Slovenija Kupuj w Zuta bezpiecznie i bez obaw. Dzięki protokołowi HTTPS Twoje dane osobiste są całkowicie bezpieczne. Wszystkie informacje między przeglądarką a serwerem są przesyłane w postaci zaszyfrowanej. Im więcej kupujesz, tym mniej płacisz 165 PLN Rabat 1 % 335 PLN Rabat 2 % 500 PLN Rabat 3 % 670 PLN Rabat 4 % 835 PLN Rabat 5 % Rabaty kumulują się z rabatami promocyjnymi. 222 639 779 Pon - Pt 8 - 15 h Setki tysięcy zadowolonych Klientów Gwarancja zwrotu pieniędzy Ekspresowa wysyłka do 48 godzin Bezpłatna dostawa powyżej 221 zł Najlepsze płótno Najlepsze farby Najlepsze motywy Najszybsza dostawa Najlepiej przygotowane obrazy z własnego zdjęcia Piękne upominkowe pudełko Otrzymasz od nas za darmo: Lupa gratis 3 sztuki nylonowych pędzli gratis Darmowy zestaw wysokiej jakości farb akrylowych Zestaw do zawieszenia obrazu 222 639 779 Pon - Pt 8 - 15 h Setki tysięcy zadowolonych Klientów Gwarancja zwrotu pieniędzy Ekspresowa wysyłka do 48 godzin Bezpłatna dostawa powyżej 221 zł Najlepsze płótno Najlepsze farby Najlepsze motywy Najszybsza dostawa Najlepiej przygotowane obrazy z własnego zdjęcia Piękne upominkowe pudełko Kupuj całkowicie bezpiecznie dzięki HTTPS. 5 z 5 gwiazdek Setki tysięcy zadowolonych Klientów
woju dziecka. Dowodzi to równie ż ważności roli ojcowskiej. Rola ojca nie polega na utożsamianiu się z matką i zastępowaniu jej w rodzinie, ale na udzielaniu moralnego wsparcia i wzmacnianiu jej autorytetu u dziecka. 2. Zaspokajanie potrzeb psychicznych dziecka w rodzinie Rodzina jest najlepszym środowiskiem rozwojowym dla dzieckaCo robić, gdy spotkamy w niedźwiedzia na szlaku? O tych rzeczach musisz pamiętać! Wycieczka w góry to nie tylko odpoczynek i piękne widoki. Musimy również liczyć się z niebezpieczeństwem. Jednym z nich jest spotkanie na szlaku niedźwiedzia. Co robić w takiej sytuacji? Jak się zachować? Dowiecie się więcej na Spotkanie z niedźwiedziem w Tatrach Co robić, gdy spotkamy niedźwiedzia na szlaku? Do takiej sytuacji doszło ostatnio w Dolinie Kościeliskiej. Turyści spacerujący w tamtych okolicach natknęli się na leśnego zwierzaka. Spanikowani turyści skontaktowali się z pracownikami Tatrzańskiego Parku Narodowego. Ci samochodem zwieźli ich do wylotu doliny. Co zrobić, gdy spotkamy niedźwiedzia w górach? Opisany powyżej przypadek nie należy do rzadkich. Wybierając się w góry, musimy liczyć się z tym, że na szlaku spotkamy niedźwiedzia. Choć te z reguły boją się ludzi, to niektóre spotkania kończą się tragicznie, głównie dla człowieka. Czego więc nie powinniśmy robić, gdy już staniemy oko w oku z tym zwierzęciem? Niedźwiedź to nie miś Pamiętajmy, że niedźwiedzie żyjące w lasach nie są przyjaznymi misiami do głaskania. To największe drapieżniki lądowe. Maksymalny ciężar karpackich osobników przekracza 350 kg. Mają znakomity węch i słuch. Pomimo swojej budowy ciała potrafią się szybko przemieszczać, pływać, wspinać na drzewa i skały. W galopie osiągają nawet 50 km/h. W Tatrach pokonują trasy dostępne tylko dla taterników. W naszej części Karpat wydzielono pięć ostoi niedźwiedzia: Beskid Żywiecki, Tatry, Beskid Sądecki z Gorcami, Beskid Niski i Bieszczady. Co robić, gdy spotkamy niedźwiedzia? Podczas spotkania z niedźwiedziem trzeba pamiętać o kilku zasadach: nie należy panikować nie wolno zbliżać się do zwierzęcia - zachowujmy od niego odległość, by nie poczuł się zagrożony, że wchodzimy na jego teren jeśli to możliwe należy spokojnie się oddalić, nigdy nie uciekajmy w pośpiechu nie róbmy mu zdjęć, ani nie kręćmy filmików jeśli niedźwiedź mimo wszystko idzie w naszą stronę, połóżmy się na ziemi w pozycji embrionalnej - zwierzę zazwyczaj uzna, że zagrożenie minęło i nas ominie (pamiętajmy, by nie wstawać od razu, tylko dopiero jak niedźwiedź się oddali) Kiedy możemy spodziewać się ataku niedźwiedzia? Niedźwiedź może nas zaatakować w kilku sytuacjach: niespodziewane zaskoczenie zwierzęcia z bliskiej odległości, np. podczas żerowania w malinach lub w czasie spoczynku pojawienie się w czasie żerowania, zwłaszcza przy zabitej ofierze, co jest odbierane, jako próba zabrania jej znalezienie się między matką a młodymi, co może zdarzyć się mimowolnie, zważywszy, że pod koniec lata oddalają się one od matki na odległość nawet ponad 100 metrów! Pamiętajmy, by unikać przebywania w górach po zmroku i samotnie. Gdy jesteśmy w grupie, rozmawiajmy głośno, by niedźwiedź słyszał nas już z daleka. ESKA SUMMER CITY - zapowiedź Posłuchaj o piaskowaniu, sposobie na osad i przebarwienia na zębach. To materiał z cyklu DOBRZE POSŁUCHAĆ. Podcasty z poradami. To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video Nigdy nie oblizywałam smoczków dzieci, nie dawałam im gryza, nie naciskałam na konieczność mycia zębów – nawet teraz (7 i 11 lat robią to nieregularnie). Żadnych dziur w mleczakach, ani w stałych, komentarz stomatologa: „dawno nie widziałam tak zdrowych zębów u dziecka”, ortodonta tak samo, choć niestety zgryz do korekty. Dziecko widzi rzeczy, których nie ma Uważasz, że dziecko sprawia wrażenie jakby widziało postacie, przedmioty, sceny, które nie mają miejsca, wygląda jakby czemuś się przyglądało lub coś nasłuchiwało, ma fałszywe przekonania, które uważa za prawdziwe (np “ktoś mnie śledzi, obserwuje, obgaduje mnie, ktoś chce zrobić mi krzywdę”, “moje ciało nie działa, źle funkcjonuje”), zauważyłeś zmniejszoną aktywność, ubogie wypowiedzi, dziecko wycofuje się z codziennej aktywności oraz relacji z bliskimi i rodziną, może zaniedbywać higienę, przestało okazywać emocje, stało się chłodne, obojętne, nie okazuje zadowolenia z przyjemnych doznań, ma chaotyczne myśli, mowa jest niezrozumiała, nielogiczna, używa nieistniejących słów, mówi samo do siebie, ma bardzo zmienny nastrój, często niedostosowany do okoliczności, nasilony lęk, którego nie da się ukoić, bujne fantazje, czasem przerażające i agresywne? To są poważne problemy, a nasi specjaliści z pewnością będą w stanie jakoś pomóc… Niedźwiedzia łapa u psa często jest także efektem zaniedbania warunków, w jakich żyją psy w okresie szczenięcym. Wśród czynników zwiększających ryzyko rozwoju krzywicy wlicza się przede wszystkim: niewłaściwe żywienie karmą pozbawioną składników mineralnych, a zwłaszcza nieposiadającą odpowiedniej ilości wapnia;
OPIS I ANALIZAROZPOZNAWANIA I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMU EDUKACYJNEGO I WYCHOWAWCZEGOPROBLEM: POZYCJA DZIECKA NIEPEŁNOSPRAWNEGO FIZYCZNIE W KLASIE SZKOLNEJ 1. Identyfikacja problemuSzkoła jest miejscem, w którym napotkać można problemy społeczne. Rodzice i ich dzieci stanowią przekrój zróżnicowanego społeczeństwa, zarówno pod względem rasowym, narodowościowym, statusu ekonomicznego, światopoglądu jak i odmienności psychofizycznej. Oznacza to, że pojawia się problem edukacji odmiennego pod względem psychofizycznym człowieka, a szkoła, dyrektorzy i nauczyciele winni umieć go rozwiązać. Niepełnosprawni na wszystkich poziomach kształcenia cały czas narażeni są na bariery w dostępie do edukacji. Dotyczą one nie tylko braku podjazdów, wind, ale również wewnętrznych oporów, lęków osób pełnosprawnych, obcowanie z kimś o odmiennym wyglądzie i możliwościach dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych w szkole przyczynia się do tego, że i rodzice uczą się tolerancji i akceptacji przez swoje dzieci, które bawią się i uczą z niepełnosprawnymi kolegami. Doświadczenia, jakie gromadzą dzieci, rodzice i nauczyciele w kontaktach z niepełnosprawnymi, przekładają się na wartości, postawy, które odzwierciedlają kulturę danego pokolenia. Dobrze zorganizowana edukacja integracyjna, dostarczając dzieciom, nauczycielom i rodzicom odpowiednich doświadczeń, może przyczynić się do budowania społeczeństwa ludzi pełnosprawnych i niepełnosprawnych umiejących ze sobą po raz pierwszy spotkałam się z grupą uczniów klasy pierwszej moją uwagę zwrócił na siebie chłopiec, który poruszał się bardzo wolno, przytrzymując się poręczy jak również opierając się i przytrzymując ściany, szedł jakby nie na własnych nogach. Okazało się, że chodził na protezach, nie miał obydwu nóg i palców początkowo stroniły od Damiana, same nie zachęcały go do wspólnych zabaw. Damian był pogodnym, wesołym chłopcem, który początkowo miał również problemy w nauce. Chłopiec opuszczał bardzo dużo zajęć, był dzieckiem chorowitym i dlatego sporo czasu przebywał w domu. Poruszanie się na protezach sprawiało mu wiele kłopotu, były ciężkie i Damian szybko się męczył. Poza tym ciągle go uwierały, obcierały, pozostawiały rany. Rodzice chłopca mieli możliwość zakupu dla niego nowych modularnych protez, na których Damian poruszałby się sprawniej, mógłby wykonywać wiele więcej czynności. Niestety protezy te były bardzo drogie i rodziców nie było na nie zadaniem było sprawić, aby dzieci zaakceptowały Damiana takiego jakim był, żeby nie czuł się odrzucony w grupie klasowej, by nie czuł się „kimś gorszym”, a równocześnie pomóc mu poprawić wyniki w nauce. Ponieważ był to początek klasy pierwszej stało przede mną zadanie pomocy przy codziennych czynnościach w szkole, stwarzaniu takiej atmosfery w klasie, by Damian czuł się w niej bezpieczny i miał satysfakcję przebywania w otoczeniu osób przyjaznych mu. Następne zadanie jakie stawało przede mną to pozyskanie pieniędzy na zakup nowych protez, by pomóc rodzicom i Geneza i dynamika zjawiskaObserwowałam uważnie dzieci. Ważne jest, aby od najmłodszych lat uczulać je na potrzeby innych, uczyć je tolerancji wobec drugiego człowieka niezależnie od tego „kim jest i jaki jest”.Rozmawiałam z dziećmi o problemach Damiana, zarówno tych w nauce jak i w poruszaniu się po szkole. Bywało tak, że chłopiec nie mógł z nami wychodzić nawet na krótkie wycieczki, ponieważ bardzo się męczył i bolały go nogi. Kilka razy musiałam przykręcać śruby przy protezach dlatego w biurku zawsze trzymałam wywiad z matką dziecka dotyczący sytuacji rodzinnej. Damian był jedynym dzieckiem w rodzinie. Urodził się zdrowy, ale w wieku 3 lat przebył chorobę o nazwie „posocznica”, której skutkiem była amputacja kończyn dolnych i palców dłoni. I od tej pory porusza się na protezach. Sytuacja materialna rodziny nie przedstawia się dobrze. Mama nie pracowała, bo cały czas zajmowała się synem, a ojciec tylko dorywczo pracował w firmie budowlanej (sezonowo). Mama poświęcała Damianowi wiele czasu. Kiedy chłopiec przebywał w domu ćwiczyła z nim czytanie i uczęszczał na zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, jednak bardzo dużo zajęć opuszczał więc zaległości w wiadomościach i umiejętnościach ukończył naukę w klasie pierwszej ze słabymi wynikami w nauce. Mylił litery, popełniał dużo błędów w czytaniu i pisaniu. Pomimo, że nie miał palców dłoni pisał kształtnie i starannie. W zakresie 10 liczył na konkretach. Pracował bardzo wolno. Jego pozycja w grupie uległa zmianie. Dzieci starały się pomagać mu w każdej Znaczenie problemuDla człowieka niepełnosprawnego bardzo potrzebna jest odpowiednia atmosfera i akceptacja grupy, w której społeczeństwa do dzieci niepełnosprawnych jest często inny niż do zdrowych rówieśników. Nawet w najbardziej postępowych społeczeństwach dziecko, które jest w oczywisty sposób odmienne, może doświadczyć odrzucenia, nadopiekuńczości, szyderstwa, litości, protekcjonalnego traktowania lub przeciwnie niedoceniania, pobłażliwości, ignorowania. Tylko niektóre z tych dzieci, pomimo doświadczenia tego typu postaw ze strony dorosłych, osiągną dojrzałość i równowagę psychiczną. Pozostałe będą dorastać i wchodzić w dorosłe życie z zaburzeniami osobowości i nie zdołają rozwinąć niektórych lub wszystkich emocjonalnych i społecznych umiejętności niezbędnych w dorosłym starał się uczestniczyć w życiu klasy, ale często był nieobecny. Niektóre dzieci stroniły od niego, nie chciały podać mu ręki podczas zabaw, bądź denerwowały się kiedy chłopiec miał iść na wspólny spacer, że będą szły bardzo PrognozaPrognoza negatywna Zła atmosfera w grupie sprawi, że dziecko będzie się czuło odrzucone. Dziecko zostanie nadal nieakceptowane i odrzucone przez grupę. U dziecka mogą wystąpić zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego Pozostawienie dziecka samemu sobie z narastającymi zaległościami sprawi, że nie poprawi wyników w nauce, a jego umiejętności w zakresie czytania, pisania, liczenia mogą ulec pogorszeniu. Brak pomocy ze strony szkoły w zakupieniu nowych protez przyczyni się do tego, że dziecko będzie się czuło źle, nie spełni swoich pozytywna Prawidłowa przyjazna atmosfera w grupie sprawi, że dziecko będzie czuło się dobrze. Akceptacja ze strony grupy i osób dorosłych. Pomoc w pokonywaniu codziennych trudności, barier, pomoc w codziennych czynnościach w szkole. Zaplanowanie oddziaływania dydaktyczno-wychowawczego ze strony szkoły i domu rodzinnego w celu pomocy w poprawieniu wyników w nauce. Ścisła współpraca z rodzicami dziecka. (Pedagogizacja rodziców dotycząca metod i sposobów pracy z dzieckiem). Wzmocnienie motywacji dziecka do nauki oraz wiary w siebie, we własne siły i korzystne rezultaty włożonego wysiłku. Wdrożenie ucznia do samooceny i samokontroli pracy. Pomoc szkoły w zakupie nowych te umocnią pozycję dziecka w społeczności Propozycja rozwiązaniaWażnym zadaniem szkoły, nauczyciela jest stworzenie dzieciom niepełnosprawnym odpowiedniej atmosfery oraz likwidację czynników warunkujących niekorzystną pozycję izolacji w grupie, brak akceptacji. Takie właśnie zadania stały przede mną jako one na: Stworzeniu odpowiedniej przyjaznej atmosfery w grupie. Likwidacji przejawów niewłaściwych zachowań innych dzieci wobec Damiana poprzez rozmowy indywidualne, grupowe oraz inne metody pracy (zabawy integrujące grupę, przykłady uczynności i tolerancji). Ścisłej współpracy z rodzicami chłopca. Opracowaniu planu pracy i ćwiczeń z dzieckiem w domu i w szkole na zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych. Pozyskaniu pieniędzy na nowe protezy dla Damiana poprzez współpracę z „Fundację Polsat”, dyskotek charytatywnej, zbiórki Wdrażanie oddziaływańPlan pomocy Damianowi polegał głównie na wytworzeniu w klasie takiej atmosfery, żeby czuł się w niej bardzo dobrze oraz pomocy mu w nauce. Zadanie na początku nie było łatwe, gdyż dzieci stroniły od swego kolegi, nie chciały się z nim bawić, może tego nie okazywały mu wprost, ale ja to szczególną uwagę na sytuację w klasie, na relacje między dziećmi. Byłam mile zaskoczona kiedy dzieci w delikatny sposób, aby go nie urazić starały mu się pomagać (nosiły mu plecak, pomagały w wejściu po schodach, zachęcały do wspólnych zabaw, gier, pomagały w wykonywaniu niektórych prac)jednym słowem bardzo go polubiły i gdy był nieobecny dopytywały kiedy wróciDamian opuszczał często zajęcia, więc zaległości w nauce narastały. Żeby pomóc chłopcu w pokonaniu trudności w nauce podczas jego nieobecności w szkole jeździłam do niego do domu, po swoich zajęciach w szkole, aby przerobić z nim partie materiału. Damian pracował chętnie w czasie naszych spotkań. Na okres dłuższych nieobecności (ponad 3 miesiące) pomagałam mamie w staraniach o nauczanie indywidualne dla chłopca. Zostało przydzielone dla niego nauczanie indywidualne w wymiarze 6 godzin tygodniowo, które prowadziła pani zaproponowana przez Urząd uczęszczał na zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, na których pracował solidnie, chętnie wykonywał wszystkie zadania. Dzięki tej pomocy poprawił swoje wyniki w nauce. Należało dodać, że widoczny był duży wkład rodziców, szczególnie mamy, która poświęcała mu dużo zajęciach stosowałam pracę na kilku poziomach, aby każdy uczeń mógł wykonać swoje zadanie. Czasami pomagałam Damianowi siadając przy jego stoliku i mobilizowałam do pracy. Często go chwaliłam i zachęcałam do dodatkowej pracy co powodowało, że osiągał postępy w czytaniu, pisaniu i moich działaniach pomagały dzieci, same chwaliły go za postępy w nauce, za dobrze wykonaną pracę na zajęciach. Damian czuł się dowartościowany i potrzebny. Kiedy w klasie trzeciej rozmawiałam z dziećmi o tolerancji, swoje wrażenia wyraził również Damian jako osoba niepełnosprawna. Były one pozytywne. Chłopiec powiedział, że od samego początku czuł się w tej klasie bardzo dobrze, że koledzy wiedzą kiedy potrzebna jest mu pomoc, może liczyć na wszystkich z grupy, wie, że jak zwróci się o pomoc, to ją otrzyma. Było to bardzo marzeniem Damiana było móc jeździć razem z całą klasą na wspólne wycieczki rowerowe. W momencie gdy dowiedziałam się, że chłopiec może mieć nowe modularne protezy, na których mógłby się poruszać swobodnie i mógłby spełnić swoje największe marzenie, rozpoczęłam rozmowy z dziećmi, rodzicami, dyrekcją i nauczycielami szkoły. Rozmowy przyniosły duży efekt. Dzieci włączyły się do zbiórki pieniędzy w szkole bardzo chętnie. Dokonaliśmy jej również pod kościołem w porozumieniu z księdzem proboszczem. Pozyskaliśmy pieniądze z dyskotek charytatywnych zorganizowanych przeze mnie w naszej szkole. Zaczęłam również współpracę z „Fundacją Polsat”, dzięki której pozyskaliśmy pokaźną kwotę pieniędzy. W rezultacie rodzice mogli zakupić Damianowi nowe protezy. Porusza się na nich swobodnie, ustąpiły bóle, nie ma i koleżanki udowodnili, że można na nich polegać7. Efekty oddziaływańDzięki współpracy szkoły i domu rodzinnego oraz zajęciom dydaktyczno- wyrównawczym udało się pomóc się, że udało mi się dokonać tego czego dokonałam, mogę pochwalić się, że oddałam uczniów, którzy nie są obojętni na losy innych, są tolerancyjni, uczynni, niosący pomoc innym. Damian czuje się w tej klasie bardzo dobrze, a to chyba najważniejsze i jeszcze bardziej cieszy. Myślę, że chłopiec poradzi sobie w klasach starszych. Dzięki systematycznej pracy będzie osiągał dobre wyniki w nauce. Na pomoc swoich kolegów może zawsze „Edukacja integracyjna dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych”, Życie Szkoły 8/2003Beata Mitura Zespół Szkół w Okrzei edukacja wczesnoszkolna
Xd3M6.